Rozdział 14

- Louise.. Ja... Ja nie wiem co ja mam teraz powiedzieć.. Ja.. Wiem, że cie zraniłem, wiem,  że możesz mi nie wybaczyć już do końca życia, ale..- zatrzymał się na chwilę i zwilżył usta.- Jak mówił, Jason.. odbył ze mną poważną rozmowę i uświadomił mi coś.. mianowicie, że.. - westchnął cicho. -miałem taką zasadę, aby w nikim się nie zakochiwać w nikim,  bo to niszczy,  ale on wytłumaczył mi,  że tą zasadę powinienem złamać,  że po to są zasady aby je łamać i.. chce ci przez to powiedzieć,  że..- ponownie się zatrzymał. Westchnął cicho. Spojrzał w jej oczy i położył rękę na jej policzku.- kocham cie Louise i już zawsze będę..- szepnął, gładząc skórę jej policzka kciukiem.- wiem,  że wcześniej zachowywałem się jak dupek, ale taki jestem.. wiesz co mi się najbardziej w tobie podoba? - spytał, patrząc w jej oczy. Pokiwała lekko głową na boki.
- Mimo tego jaki jestem i jaki byłem,  gdzie wcześniej byłem,  zakochałaś się we mnie,  powiedziałaś, że nie obchodzi cie moja przeszłość, za to cie kocham,  ale jesteś dla mnie zbyt dobra..- wyjaśnił szepcąc. Zbliżył lekko twarz do jej twarzy.- chcę cie teraz pocałować..mogę? - spytał dla upewnia. Spojrzała w dół na jego usta.  Tak strasznie chciała znów poczuć jego usta na swoich, ale nie mogła.. spojrzała w jego oczy. Złapała go za rękę,  którą trzymał na jej twarzy i odłożyła ją na jego drugą rękę. Oddaliła się od niego.
- Zayn.. wiem, że.. że zrozumiałeś to co zrobiłeś, ale.. ale ja już mam chłopaka,  przepraszam cię Zayn..- szepnęła cicho, patrząc na swoje dłonie. Zayn wziął kule i ruszył w stronę drzwi wyjściowych.
- mówiłem ci,  że to nie wypali..- warknął cicho w stronę Jasona i wyszedł z domu. Jason ruszył za nim.
- Zayn, do cholery! Zawsze tak spierdalasz gdy ktoś za pierwszym razem powie ' nie' ?! Zastanów się człowieku! Powinieneś tam stać i nawet się z nią kłócić! - krzyknął za nim.
- nie słyszałeś, że ma chłopaka?! Pewnie to ten jebany Styles! On zawsze musi być kurwa na pierwszym miejscu! Zajebał mi miejsce w wyścigach, ukradł mi dziewczynę, zaraz wyjdzie na to, że ukradnie mi życie i wcale bym się nie zdziwił jakbym za dwa dni leżał dwa metry pod ziemią!-krzyknął na Jasona.
- Styles? Harry Styles?! Co ty pierdolisz! On jest tutaj w mieście?!- spytał zdziwiony.
- jak widać jest i chce mi zjebać życie,  jak zwykle, to nie jego pierwszy wybryk, gdzie wpierdala się w moje jebane życie!- krzyknął i oparł się o drzwi samochodu. Jason oparł się obok niego.
- znam Stylesa.. jest cwany, ale ty powinieneś być jeszcze cwańszy, zawsze się szybko poddajesz, nie powinno tak być,  powinieneś o nią walczyć!- podniósł lekko głos.
- Ty nic nie rozumiesz Jason.. ona ma innego, ona mnie już nie kocha rozumiesz?! Ona.. ona nie chce mnie w swoim życiu,  woli tego zjebanego Stylesa!- krzyknął i odpalił papierosa. Zaciągnął się jego dymem.
- Ale ty jak zwykle uciekasz od wszystkiego! Wiesz dobrze jaki jest Styles, poza tym.. nie możesz tak! Albo teraz pójdziesz do niej, albo ja pójdę za ciebie!- powiedział grożąc mu palcem.
- to idź, jeśli ci wykurwi w ryja to nie moja wina! - warknął w jego stronę.Wyrzucił niedopałek na ziemię i zdeptał butem.
- Sam tego chciałeś..- powiedział i ruszył w stronę domu Louise. Zayn stał i patrzył na niego z uniesioną brwią. Zastanawiał się czy w  ogóle ona go wpuści.


***

Siedziała na kanapie, a łzy spływały jej po policzkach jedna za drugą. Po kilku minutach odkąd Zayn wyszedł z jej domu usłyszała dzwonek do drzwi. Nie chciała otwierać, może to znów on, albo Harry?
Co do chłopaka to nie kłamała. Kocha go jak brata, ale chciała jakoś, aby Zayn zobaczył, że dała sobie z nim spokój tak jak chciał, ale jak widać on teraz zmienił zdanie. Dzwonek do drzwi znów wydał głos. Wstała z miejsca i otworzyła drzwi.
- Cześć, to ja Jason.. Pamiętasz mnie? Byłem tu przed chwilą z Malikiem..- powiedział, pokazując do tyłu na Zayna, który palił już kolejnego papierosa.
- Jak cię nie pamiętać, słychać cię było aż tutaj w salonie..- powiedziała próbując się uśmiechnąć.
- Więc.. musimy chyba porozmawiać, Zayn, powiedział, że nie chce tu przyjść, bo powiedziałaś " nie ", a to zwykły tchórz, więc przyszedłem ja, wiem, wiem, że nie powinienem wtrącać się w wasze sprawy, ale to jest dziecinne!- powiedział na jednym tchu.
- Jason.. Nie chce o nim rozmawiać, nie chcę nawet słyszeć jego imienia, chciał, abym dała sobie z nim spokój, to tak zrobiłam, niech sobie nie myśli, że przyjdzie i mi powie, że mnie kocha, a ja mu wybaczę!- odpowiedziała podnosząc lekko głos.
- Wiem, ale to Malik. Miał swoja zasraną zasadę i przestrzegał ją jak tylko umiał, ale ja wierzę, że on cię kocha, tak na prawdę i to od dłuższego czasu, ale nie potrafił się do tego przyznać, ja nie wiem. Ja mam dziewczynę, prawię żonę, a wy nie możecie się nawet zejść do kupy, czemu płaczesz? Może dlatego, że żałujesz, że na miejscu Stylesa nie jest Zayn? Może dlatego, że go kochasz, młoda, pomyśl, a później rób..- powiedział, machając rękoma na wszystkie strony.
- Nie masz racji! Wejdź do środka, nie mam zamiaru drzeć się na całą ulicę, a szczególnie jeśli Zayn tam stoi i wszystko słyszy!- warknęła cicho i ruszyła do salonu. Wyciągnęła jednego papierosa i podpaliła końcówkę. Usiadła na kanapie i zaciągnęła się dymem.
- Pozwól, że się poczęstuję..- mruknął i wyciągnął z paczki fajkę i odpalił. Usiadł obok niej.
- Słuchaj, nie może tak być.. Zayn.. On cię kocha, zaczął mi się spowiadać.. Ja nie wiem o co ci chodzi, czemu go nie chcesz, oprócz tego, że niby dostosowałaś się do jego polecenia..-  zaczął.
- To nie tak.. Poza tym, czemu ja się tobie spowiadam, co? Nie znam cię koleś, nie mam zamiaru ci mówić o moich sprawach, co moje to nie twoje..- odpowiedziała i zgasiła papierosa w popielniczce.
- Wiem. I masz rację, nie powinnaś mi się spowiadać, ale ja nie jestem księdzem, więc.. cóż.. Na pewno nikomu nie powiem, nawet dla Zayna jeśli nie będziesz chciała..-  odpowiedział i również zgasił niedopałka w popielniczce.- Rodzice wiedzą, że palisz?- dodał po chwili. Pokiwała przecząco głową.
- Tylko nie wykorzystaj tego do szantażu, bo cię zabiję..- mruknęła cicho.
- Wiesz, nawet nie przyszło mi to do głowy, ale dzięki, może kiedyś mi się to przyda..- zaśmiał się cicho.
- Jesteście strasznie podobni z Zaynem z charakteru.. Żartujecie sobie ze wszystkiego..- zaczęła i oparła się o oparcie kanapy.
- Tak, wiem coś o tym, ale na szczęście tylko z charakteru..- wzruszył ramionami i usiadł przodem do niej rękę zarzucając do tyłu.- Zayn.. On kazał ci się od niego odczepić, że tak się wyrażę.. Czemu to zrobiłaś?- spytał po chwili.
- Bo mi kazał?- odpowiedziała pytaniem.
- A jakby ci kazał iść się utopić, to byś poszła?- uniósł jedną brew.
- No.. nie..- szepnęła i westchnęła cicho.- Ty nic nie rozumiesz, pewnie nie powiedział ci wszystkiego.. Znam Zayna od ponad pół roku, ale nauczyłam się wiele przez ten czas i jeśli tak chciał, to niech tak ma..- odpowiedziała, patrząc na swoje ręce.
- A ja znam Zayna od kilku lat i wiem jaki on jest dokładnie, nie wiem czy słyszałaś, że był w więzieniu i..
- Wiem, że był, mówił mi to, a w zasadzie to dowiedziałam się przez przypadek..- przerwała mu.
- A mówił ci, że był też w domu dziecka?- spytał unosząc brew. Spojrzała na niego niezrozumiale.
- A co on tam robił?- spytała.
- Trafił tam gdy miał niespełna roczek, jego ojciec go zostawił gdy dowiedział się, że Jasmin będzie miała dziecko, a jego matka właśnie zginęła przy porodzie..- wyjaśnił.
- Ale.. A ta kobieta, która, była w jego mieszkaniu? Mówił na nią " mama"..- powiedziała, patrząc w brązowe tęczówki chłopaka.
- Tak, to Trisha, jego zastępcza matka, miał też zastępczego ojca, ale rozwiedli się gdy Zayn miał 6 lat.. Adoptowali go zaraz po tym jak trafił do domu dziecka, więc nie pamięta, że miał biologicznych rodziców.. Myśli, że Trish jest jego biologiczną matką..- wyjaśnił.- Później znów trafił do domu dziecka, bo kobieta nie mogła sobie z nim poradzić, a jak wyszedł zaczął konflikty z prawem i trafił do więzienia, gdy z niego wyszedł, wrócił do Trish..- dodał i spojrzał na nią. Oczekiwał jakiś emocji od niej, ale jedyne co widział to bladą twarz i zamknięte oczy.
- Nie wiedziałam..- odezwała się cicho. Zakryła twarz rękoma. Nie wiedziała co ma zrobić. Zan nigdy nie opowiadał jej o życiu prywatnym, nigdy nie wspominał o swoich rodzicach, nawet tych zastępczych..
- Nie mogłaś wiedzieć, Zayn na takie tematy jest zamknięty, nie opowiada o tym otwarcie.. Gdy dobrze kogoś pozna, wtedy może się przełamie i powie..- odpowiedział.
- A ty? Skąd wiesz o jego biologicznych rodzicach?- spytała.
- Spędziłem kilka godzin z Trishą na rozmowie i dowiedziałem się kilku fajnych rzeczy o nim..- wzruszył ramionami.
- Ja..- zawiesiła się. Nie wiedziała co powiedzieć. Chciała mu pomóc, ale nie wiedziała jak. Zayn myśli, że jego biologicznymi rodzicami są ludzie, którzy tak na prawdę go adoptowali.. Westchnęła cicho.
- Louise, żyjesz?- machnął jej ręką przed oczami. Potrząsnęła lekko głową i spojrzała na niego. W jej oczach zbierały się łzy.
- Zayn do tej pory nie wie, że Trisha nie jest jego biologiczną matką?- spytała, łamiącym się głosem.
- Nie..- odpowiedział szeptem. Westchnęła cicho.
- Nie myśl, że jak powiedziałeś mi anegdotkę z jego życia, to zmienię zdanie i rzucę mu się w ramiona..- szepnęła po chwili.
- Wcale tak nie myślę, po prostu opowiedziałem ci to, bo chciałem i mam nadzieję, że nie powiesz nic Zaynowi, jasne?- spytał, unosząc brew.
- Masz moje słowo, ale proszę idź już..- westchnęła cicho i wstała z kanapy. Obraz miała lekko zamazany przez łzy.- Nie mów nic dla niego..- dodała gdy wchodziła na górę po schodach.
- Jasne, więc.. na razie..- szepnął, wiedząc, że ona już tego nie usłyszy i wyszedł z domu.
- I co?- spytał Zayn gdy Jason podszedł do niego. Westchnął cicho i przeczesał swoje brązowe włosy.
- Cóż, porozmawiałem z nią na poważnie i.. mówiąc szczerze to nie wiem jak to wyjdzie, na pewno będzie patrzeć na ciebie z trochę innej strony niż wcześniej, ale jak mówiła nie wybaczy ci i nie rzuci ci się w ramiona..- odpowiedział, opierając się o bok samochodu.
- Czyli tak jak było, zajebiście, dzięki za podwózkę, wrócę sobie sam do domu, na razie..- podał mu rękę i ruszył do swojego domu.

Gdy wszedł do środka czekała na niego jego mama.
- Cześć mamo..- powiedział i musnął jej policzek. Kochał Trishę i nie chciał jej stracić, nie dość, że musiała sama pracować na niego przez kolejne kilka lat, odkąd rodzice się rozwiedli to jeszcze przyjęła go pod dach gdy wyszedł z więzienia. Nie rozumiał tylko dlaczego ona jest dla niego taka dobra. Inna matka nie chciałaby trzymać syna, który był w więzieniu pod swoim dachem, ona jednak była inna,  kochała go nawet gdy był w więzieniu, nawet na chwilę nie przestała tego robić. Chciała, aby miał najlepiej, niekiedy jej nie wychodziło, ale Malik doceniał to co dla niego robiła. Była najwspanialszą matka na świecie, jego jedyną kochaną matką.
- Cześć Zayn, co tak wcześnie w domu?- spytała z lekkim uśmiechem.
- Wcześnie? Jest prawie 10 w nocy..- powiedział marszcząc brwi.
- Och, przepraszam, myślałam, że jest jeszcze wcześnie, nie patrzyłam na godzinę..- zaśmiała się cicho i poszła do kuchni.- Zrobiłam twoje ulubione ciasto..- dodała i zajrzała do lodówki.
- Mmm, na pewno będzie pyszne, ale jestem strasznie zmęczony..- powiedział idąc za nią ostrożnie, aby przypadkiem nie uderzyć ją kulą.
- Coś się nie dobrego z tobą dzieje ostatnio..- powiedziała, nakładając dla siebie kawałek ciasta na talerz.
- Nie, po prostu jestem zmęczony..- westchnął i siadł na krześle przy stole.
- Tak.. Czekaj.. Już długo nie widziałam u nas Louise.. Wszystko z nią dobrze?- spytała, a Zayn zamknął oczy.- Aha, trafiłam w sedno..- szepnęła i podstawiła talerz Zaynowi, a sobie nałożyła na drugi.- Zayn, powiedz co się dzieje, jestem twoją matką, chcę wiedzieć co się dzieje z moim jedynym synem..- powiedziała i przejechała ręką po jego policzku.
- Mamo, nic się nie dzieje, po prostu..- westchnął cicho i zjadł kawałek ciasta.- Pyszne ciasto mamo, wiesz? Zawsze jest.. Kocham cię za to..- powiedział z lekkim, udawanym uśmiechem.
- Zayn, nie odstępuj od tematu, powiedz mi co jest grane..- poprosiła delikatnie i zjadła kawałek ciasta. Musiała sama przed sobą przyznać, że wyszło jej całkiem nieźle.
-Pokłóciłem się z nią, to normalne..- powiedział po kilku minutach ciszy.
- Może i normalne, ale tak świetnie się ze sobą dogadywaliście..- odpowiedziała odkładając mały widelczyk na talerz.
- Mamo.. Nie było tak świetnie jak ci się wydawało, nie raz się kłóciliśmy, nie raz zwyzywała mnie od najgorszych i muszę ci powiedzieć, że miała racje. Jestem idiotą, dupkiem, frajerem.. - powiedział rzucając widelczyk na stół.- Nie zasługuję na nikogo, nie zasługuje na Louise, na ciebie, po prostu najlepiej by było gdybym stąd wyjechał najlepiej dwa metry pod ziemię,  wtedy wszyscy byli by szczęśliwi!- powiedział, unosząc lekko głos.
- Zayn! Nie mów tak! Nie możesz wszystkiego stawiać w takim świetle, rozmawiałeś z nią?- spytała odsuwając talerz.
- Tak, ale ona mnie nie chce znać, zabawne, bo jakiś tydzień temu jeszcze mnie kochała..- powiedział ciągnąc za swoje włosy.
- Kochała?! Już wiem co się stało, jak zwykle zawaliłeś co?! Ta twoja śmieszna zasada! Ja rozumiem, że twoje zasady są święte jak ta, aby nie opuszczać bliskich w potrzebie, ale Zayn, nie możesz tak, właśnie w tamtym momencie mógłbyś tę zasadę złamać i powiedzieć jej co tak na prawdę do niej czułeś..- powiedziała, ale Zayn jej przerwał, wstając z  miejsca, ale po chwili usiadł, bo zapomniał, że ma nogę w gipsie.
- Wiem, ale byłem idiotą i nadal nim jestem! Po prostu.. nie mam pojęcia co zrobić, aby mi wybaczyła, chociaż nie.. Ma już innego, zadowoliła się, nie potrzebuje mnie już, więc, nie mam o co walczyć..- powiedział wzruszając ramionami.
- Jak zwykle na wszystko wzruszasz ramionami! Zayn nie może być tak, jak brzmi twoja trzecia zasada?- spytała.
- " Walczyć i wygrać ".. ale mamo, ja nie dam rady rozumiesz?! To wszystko mnie przerasta, wiem, że jestem tym złym chłopcem z Bradford, ale ja.. po prostu..- zaczął się jąkać, a jego mama uśmiechnęła się lekko.
- Właśnie do takiego stanu chciałam cię doprowadzić, nie wiem jak to zrobisz, ale chcę widzieć Louise jutro na obiedzie, jeśli jej nie będzie zabiorę ci telefon, a raczej nie chcesz go stracić, prawda?- spytała z lekkim uśmiechem.
- Mamo! Ale jesteś podła, dzięki! Jak ja ją przekonam, aby przyszła ze mną do mnie na obiad?! Ona mnie nienawidzi, nie chce mnie widzieć, a ty chcesz, aby przyszła na obiad, a pewnie nawet jak się zgodzi, w co wątpię, to przyjdzie ze swoim chłopakiem, aby pokazać, że jej już na mnie nie zależy, przepraszam, ale nie chcę patrzeć jaka jest szczęśliwa z innym!- powiedział i wziął swoje kule.
- Zayn, znów uciekasz od problemów... Nie możesz tak!- krzyknęła za nim gdy wyszedł z kuchni.
- Mogę robić co chcę!- odkrzyknął, wchodząc po schodach.
- Ale nie uciekać! Po prostu jesteś tchórzem! Nie byłeś taki wcześniej!- powiedziała i gdy usłyszała trzask drzwi od jego pokoju westchnęła cicho i skończyła jeść ciasto, swoje i jego. Pozmywała naczynia i poszła do swojego pokoju. Nie rozumiała jego zachowania, wcześniej nie był taki, nie sprawiał kłopotów, a teraz? Nie dość, że miał wypadek, kobieta płakała przez cały dzień gdy dowiedziała się, że on nie żyje, a teraz pokłóciła się z nim. Nie chciała mu mówić o tym, że nie jest jego biologiczną matką, nie wie jak chłopak zareaguje, był z nią przez całe swoje dotychczasowe życie i nie chciała, aby się od nie odwrócił. Wychowywała go odkąd miał roczek.. Westchnęła cicho. Nie miała na nic siły, więc zdjęła tylko kapcie i położyła się spać. Miała nadzieję, że to tylko sen, a gdy się jutro obudzi wszystko będzie tak jak kiedyś..

***

Zayn wstał rano lekko obolały. Spanie z nogą w gipsie nie jest dość wygodne. Rozejrzał się po swoim ciemnym pokoju. Ściany były koloru szarego, a zasłony miał czarne, więc pomieszczenie wyglądała jak jaskinia, której jedynym oświetleniem było kilka smug słońca przedostającego się przez szczeliny. Podniósł się i odsłonił rolety. Do jego pokoju wpadło dużo światła. Pomieszczenie wydało się od razu jaśniejsze. Na swoich ścianach chciał, aby były graffiti, namalowane przez niego, ale jego mama się nie zgodziła, więc obecnie szukał własnego lokum. Wtedy na wszystkich ścianach będą graffiti. Myślał też nad założeniem studia tatuażu, ale nie wiedział czy to wypali. Lubił konstruować nowe wzory, malować na kartce papieru. W szafce koło swojego łóżka miał już 3 szkicowniki, które były zapełnione różnymi rysunkami, teraz był na ukończeniu 4, ale jakoś ostatnio nie miał natchnienia. Gdy tak stał i patrzył w okno na ludzi, którzy przechodzili chodnikiem koło jego domu coś w jego głowie zalśniło. Pokuśtykał do szafki i wyciągnął szkicownik. Otworzył na stronie gdzie między kartki był wetknięty ołówek. Wziął go do ręki i zaczął malować. Jego ręka chodziła sama, nie wiedział jeszcze co powstanie, na razie wyglądało to na plątaninę kresek, ale już po chwili spod ołówka wydobyły się oczy i zarys ust.


***

Louise siedziała w swoim domu i czekała na Harryego. Nie chciała się z nikim widzieć, ale musiała spytać go o kilka rzeczy. Gdy usłyszała lekkie stukanie do drzwi podniosła głowę, a już po chwili w pokoju stał zielonooki chłopak.
- Louise, coś się stało? Wyglądasz na zmęczoną, spałaś dzisiaj coś?- spytał, siadając koło niej i złapał ją za policzki.
- Harry.. Czy.. Czy ty wiedziałeś, że Zayna biologiczni rodzice nie żyją? Czy ty o wszystkim wiedziałeś?-spytała, łamiącym się głosem.
- Jak biologiczni? Przecież Trish i.. oł, czyli.. Wytłumacz mi to, bo nie rozumie, ci obecni jego rodzice to kto?- spytał zdezorientowany.
- To nie są jego prawdziwi rodzice, Jason mi powiedział, że Zayn został oddany do domu dziecka gdy miał niespełna roczek, później znów w wieku 10 lat trafił do domu  dziecka, a później do więzienia..- powiedziała cicho i spojrzała na chłopaka.
- Ty nadal go kochasz, prawda?- spytał cicho. Opuściła wzrok i nie odzywała się.- Wiedziałem, ale wiesz co? Nie jestem na ciebie zły, cóż, kocham cię, ale widzę, że nie jesteś ze mną szczęśliwa.. W zasadzie.. Zauważyłem to już dawno, że zamykasz się w sobie, gdy Zayn jest blisko nabierasz koloru, a gdy ja.. Zawsze jest wszystko na odwrót jakbym chciał.. Nic nie dzieje się po mojej myśli, ale wiesz, co?- spytał, unosząc jej twarz za brodę, aby spojrzała na niego.- Chcę, abyś była szczęśliwa, nie ma znaczenia czy przymnie, czy przy Maliku, chcę, abyś się uśmiechała, a nie płakała i rzuć palenie, nie chcę, abyś miała raka i szybciej umarła..- powiedział, a Louise nie wiedziała co ma powiedzieć. Zachowywał się dość dziwnie..

Hej. Jak obiecałam tak dodałam. Nie miałam wcześniej czasu, bo czytam już 4 część z serii " Dary Anioła " i muszę wam powiedzieć, że wciągnęło mnie to już strasznie. Dzisiaj skończyłam, jakąś godzinę temu 3 część, jeszcze nie zaczęłam 4, ale jestem już na dobrej drodze. Dziękuję wszystkim za komentarze. Oglądałam ostatnio statystyki i prawie połowa z wyświetleń na tym blogu pochodzi z innych krajów, najwięcej, bo 190 wyświetleń z USA, a 90 z Wielkiej Brytanii, cóż, czuję się zaskoczona, że osoby spoza Polski to czytają.. Ale cóż.. Nie będę już was zanudzać, następny pojawi się.. nie wiem kiedy, na razie wciągnęłam  się w książkę, więc, nie wiem kiedy. Mam nadzieję, że będziecie komentować i bardzo dziękuję wam za to. Ilość komentarzy do powstania nowego rozdziału jest taka sama jak ostatnio :)